Ποπώφ, Αλεξάντρ Στεπάνοβιτς

Ρώσος φυσικός (Τουρίνσκιε Ρούντνικι, Περμ 1859 – Πετρούπολη 1905), γνωστός για τα πειράματά του για τη λήψη των ραδιοκυμάτων. Έζησε ταπεινά, αφοσιωμένος στην επιστήμη. Γιος ιερέα, έκανε τις πρώτες σπουδές του στις ιερατικές σχολές του Δαλματόφ, του Αικατερίνενμπουργκ και του Περμ, και κατόπιν φοίτησε στη φυσικομαθηματική σχολή του πανεπιστημίου της Πετρούπολης. Εργάστηκε σε μια ηλεκτροτεχνική εταιρεία, όπου ανέλαβε τη διεύθυνση του ηλεκτρικού σταθμού της περιοχής του Νίζνι Νόβγκοροντ (σήμερα Γκόρκι), στην οποία έμεινε εννέα χρόνια. Κατόπιν έλαβε την έδρα της φυσικής στη Στρατιωτική Ακαδημία της Κροστάνδης, την οποία εγκατέλειψε για να αναλάβει τη διδασκαλία της Φυσικής στο Ινστιτούτο Ηλεκτροτεχνικής της Πετρούπολης, του οποίου έγινε κατόπιν διευθυντής. Το όνομά του είναι συνδεμένο με τις ανακαλύψεις τις σχετικές με τη ραδιοτηλεγραφία: με την εισαγωγή, στο δέκτη των ραδιοκυμάτων, μιας σφύρας που αυτόματα ενεργοποιούσε το δείκτη (κόχερερ) και με την προσθήκη μιας κεραίας (διάταξη στην οποία ο Π. πειραματίστηκε τον Απρίλιο του 1895 με το σκοπό να περιγράψει τις ατμοσφαιρικές εκκενώσεις), άνοιξε το δρόμο στις κατοπινές μελέτες του Μαρκόνι, του οποίου ο δέκτης, για τον οποίο έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ένα χρόνο αργότερα, είναι παρόμοιος μ’ εκείνον που περιγράφει ο Π. Η βασική επινόηση του Μαρκόνι, δηλαδή η χρήση της κεραίας και στον πομπό, επέτρεψε την πρακτική εφαρμογή του ασυρμάτου ως μέσου επικοινωνίας μεγάλων αποστάσεων.